Dotychczasowe metody leczenia achalazji polegały na endoskopowym poszerzaniu zwężenia przełyku za pomocą balonu oraz chirurgicznym przecięciu mięśniówki przełyku (miotomia klasyczna sposobem Hellera). Poszerzanie balonem jest procedurą nie przynoszącą trwałej poprawy. Odsetek nawrotów w ciągu roku od zabiegu sięga 50%. Dodatkowo metoda ta nie jest pozbawiona powikłań, w tym perforacji przełyku. Miotomia klasyczna polega na rozcięciu mięśnia przełyku po wcześniejszym otwarciu jamy brzusznej i/lub klatki piersiowej.

Alternatywą dla klasycznego leczenia operacyjnego jest miotomia endoskopowa (ang. peroral endoscopic miotomy – POEM). Jest to nowy sposób leczenia jeżeli chodzi o zaburzenie o nazwie achalazja. Zabieg ten został po raz pierwszy przeprowadzony w Japonii w 2009 roku przez prof. Inue. Obecnie jest standardowym sposobem leczenia achalazji w Japonii.

Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu ogólnym dotchawiczym. Po wprowadzeniu do znieczulenia wykonywana jest gastroskopia, celem ostatecznej oceny przełyku żołądka i dwunastnicy. W przypadku braku odchyleń od stanu prawidłowego za pomocą specjalnego noża wprowadzonego do gastroskopu nacinana jest śluzówka przełyku w odległości około 15 cm od połączenia przełyku z żołądkiem. Następnie tym samym nożem wykonywany jest tunel w warstwie podśluzowej – pomiędzy śluzówką przełyku, a jego warstwą mięśniową. Tunel sięga około 2–3 cm poniżej połączenia przełykowo-żołądkowego. Następnie warstwa mięśniowa śluzówki przełyku jest przecinana endoskopowo. Uzyskuje się efekt operacji analogiczny do zabiegu klasycznego bez konieczności otwierania klatki piersiowej i brzucha. Po zakończeniu przecinania mięśniówki przełyku i górnej części żołądka naciętą śluzówkę przełyku zamyka się specjalnymi klipsami wprowadzanymi przez kanał roboczy gastroskopu.