Stało się to, czego tak bardzo się bałam, a na co Iza przygotowywała mnie od samego początku. Waga stanęła na ponad 2 tygodnie.
Po pierwszym tygodniu pomyślałam „luzik, zbliżają się dni kiedy, to biedronka wzrusza mnie do łez, a śledzie są codziennie na śniadanie 
będzie dobrze”, ale kiedy po 10 dniach waga nadal stała w miejscu, a co gorsza pokazała, pewnego pięknego dnia pokazała PÓŁ KILOGRAMA WIĘCEJ wpadłam w panikę. Więcej ćwiczeń, więcej wody i ta myśl z tyłu głowy, ze coś jest poważnie nie tak! Ale przecież jadłam 5 razy dziennie co 3-4 godziny, piłam dobrą ilość płynów, ćwiczyłam zgodnie z wytycznymi, więc co było nie tak? 🙁
Po pierwsze przez ostatni miesiąc nałożyło się w moim życiu prywatnym dużo sytuacji stresowych, spałam po 2-3 godziny na dobę, w głownie miałam miliony niekoniecznie pozytywnych myśli i pomimo mojego wrodzonego optymizmu nie umiałam się przełamać i uspokoić.
Na szczęście kiedy sytuacja rodzinna została opanowana, a emocje trochę się uspokoiły waga zaczyna powoli lecieć w dół. Obecnie pokazuje – 18,6 kg co pozwoliło mi wrócić do pozytywnego nastawienia i otworzyło przede mną nowe możliwości ubiorowe. 😉
Bo wiecie, nosząc rozmiar 52 mało gdzie można dostać jakąś śliczną sukienkę w której nie wygląda się jak w przysłowiowym namiocie A sukienki to moja wielka słabość.
Ostatnio weszłam do sklepu i prawie się popłakałam w przymierzalni z sukienką w rozmiarze 46/48 którą mogłam kupić w normalnym sklepie. Taka normalna rzecz a jak cieszy
Najtrudniejsze dla mnie do przełamania w tym miesiącu było ponowne ułożenie sobie w głowie, że Czesław, dieta, ćwiczenia to PROCES, który nie zawsze idzie radośnie i z uśmiechem, ale jak i w życiu bywają gorsze momenty. Za mój największy sukces w tych 4 miesiącach z Czesiem uważam to, że nawet w sytuacjach krytycznie stresowych nie zajadałam stresu. No dobra, w ciągu tego miesiąca pojawił się kawałek sernika, czy winko ale nie zajadam już smutków, emocji i stresu tak, jak miałam to w zwyczaju.
Przejdźmy teraz do mniej emocjonalnej części tego wpisu, w której Iza Nowak omówi zatrzymanie wagi podczas odchudzania z perspektywy Dietetyka:
Często rezygnacja ze zdrowych nawyków żywieniowych i diety odchudzającej następuje, gdy mimo stosowania zaleceń dietetycznych, liczenia kcal, ograniczenia spożywanych ilości posiłków- waga stoi.
Gdy trwa to dłużej niż tydzień lub dwa, osoby odchudzające się porzucają zdrowe nawyki i wracają do poprzednich. Jest to najgorsze możliwe rozwiązanie! A jakie jest najlepsze?
NAJLEPSZE ROZWIĄZANIE TO : NIE PODDAWAJ SIĘ!
Mówię o tym zawsze na pierwszym spotkaniu z pacjentem, który zaczyna zmiany w swoim jadłospisie i postanawia zmienić nawyki na zdrowsze, czyli właśnie u pacjentów po zabiegu implantacji balona żołądkowego.
Zatrzymanie spadku masy ciała jest zjawiskiem normalnym u wszystkich osób będących w trakcie procesu odchudzania, jednak jest to sytuacja tymczasowa.
Może trwać jeden, dwa czy nawet trzy tygodnie – czas zależy od organizmu i częstotliwości stosowanych wcześniej diet i ich rodzaju.
Okres zatrzymania wagi przeżywała już Nasza Agata na przełomie grudnia/ stycznia, ale dzielnie przetrwała ten czas i od tamtej pory waga równomiernie, zdrowo spada.
Teraz w okresie zatrzymania wagi była Ania. W tym trudnym okresie wytrwale trzymała się diety oraz (w miarę możliwości 😉 ) innych wytycznych takich jak:
- trzeba pamiętać o wysypianiu się ok 8h,
- unikaniu stresu (tak, wiem to ciężkie- ale można częściej się relaksować i zrobić coś tylko dla siebie),
- odpowiednim nawodnieniu ok. 1,5l – 2l dziennie,
- nie zapominać o regularnych treningach.
I NAJWAŻNIEJSZE:
W momencie, gdy waga stanie, spada niestety nasza motywacja. Bardzo ważne jest wtedy, żeby przetrwać ten moment i ze zdwojoną siłą wytrwać w postanowieniach.
Gdy minie okres „zatrzymania”, kilogramów zacznie znowu ubywać, czyli proces odchudzania wróci do normy.
Zawsze warto zgłosić dietetykowi nasz niepokój związany z zatrzymaniem się wagi.
Podstawą jest systematyczność i wsparcie profesjonalnego dietetyka, który nie da nam poddać się chwilowym niepowodzeniom, podtrzyma naszą motywację oraz podsunie kolejne ciekawe przepisy;)
Izabela Nowak – Dietetyk Kliniczny
Zakończmy ten wpis małą pointą- najważniejsze jest to co w głowie. Jak tam wszystko się poukłada to nic nas nie pokona! Małymi krokami można wiele zdobyć bo każdy mały krok prowadzi do celu 
Dodatkowo muszę się wam pochwalić, że moje treningi idą mi coraz lepiej, a systematyczność przynosi oczekiwane rezultaty- skóra odzyskuje po jędrność, a ja uśmiech
Trzymajcie się ciepło i nie poddawajcie się w dążeniu do celu!
Ania
